Gezgin Sinefil

            Başı önde oturup öylece kalakalmak istiyordu lakin yapılacak bir sürü iş vardı. Son derece yılgın ve de bitkin hissediyordu kendini. Kafasından hızlıca bir hesap yaptı. Tam kırk dört gün olmuştu memleketten geleli ama en az üç ay olduğuna yemin edebilirdi. Öylesine yoğun ve akışkandı ki hayatı; bir günü, üç gün gibi yaşıyordu. Hem son sürat yaşlandığını hissediyor hem de arkasına baktığında hiç yol kat edemediğini fark ediyordu. Bu karmakarışık durumlar karşısında Einstein’i anmadan edemiyordu. Hani bilirsiniz işte şu meşhur Görelilik Kanunu var ya, tam da onu kanıtlar gibiydi yaşantısı.             Aklından geçenleri derleyip toplamak ne mümkündü? Düşünceleri yüksek hızlı trene meydan okurcasına şimşek gibi gelip geçiyor ve sürekli yön değiştiriyordu.” Allah’ım” dedi içinden “Ne olur, ne olur birazcık nefes almama izin ver. Çok bir şey değil ki istediğim. Kimse bölmeden en azından 40 sayfa kitap okumak mesela. Yahut sadece gözlerimi kapatıp kendimi dinlemek u